Mette Samkalden gaf les in Chengdu terwijl de aardbeving toesloeg. Op ScienceGuide vertelt zij wat de aardbeving met de Chinezen heeft gedaan. “ Van de aardbeving zelf, of de gevolgen is weinig meer merkbaar. Het enige zichtbare teken van de ramp die zich ruim een maand geleden voordeed is het versterkte nationalisme”. 
De tentjes in de parken zijn afgebroken, in Chengdu zijn de laatste zichtbare bewijzen van de aardbeving weggewerkt. Van de aardbeving zelf, of de gevolgen is weinig meer merkbaar. Het enige zichtbare teken van de ramp die zich ruim een maand geleden voordeed is het versterkte nationalisme.
Het toegenomen nationalisme is vooral in het straatbeeld duidelijk. Zoals in New York na 9/11 de vlaggen nog dominanter werden, heeft men de hippe jurkjes en shirtjes in Chengdu ingerruild voor shirts met pro-China leuzen. Waar ik me ook in Chengdu bevind, ik word omgeven door voornamelijk jonge Chinezen in een wit oversized shirt met ofwel de tekst I ‘heart’ China of Go China!
De vaderlandsliefde van de Chinees is ongekend. Het nationalisme is sterker dan ooit, en de sociale activiteit is groot. Nog steeds werkt iedereen als vrijwilliger, of doneert waar het kan. Dagelijks houdt men bij de Olympische voorbereidingen een minuut stilte ter nagedachtenis aan de slachtoffers in Chengdu.
Ik heb ruim voor de aardbeving kritische discussies gevoerd met Chinese vrienden over hun thuisland. Tijdens deze gesprekken werd mij vaak verweten, niet geheel onterecht, dat ik het land niet begreep of dat het in Nederland ook allemaal niet zo goed was. Nu worden deze discussies al voor aanvang bits afgekapt. Mijn onbegrip is nu haat, en niet zo goed is nu niet goed geworden. De wereld zou het voorbeeld van China moeten volgen.
Terwijl de Chinezen nog altijd dagelijks samenwerken, samenzijn en zich van hun sociaalste kant laten zien, word ik me almaar bewuster van het ‘sociale’ karakter van de Nederlandse student. Misschien is de Chinese defensieve houding wat veel van het goede, maar we kunnen er iets van leren.
Terwijl het Nederlands elftal excelleert, hult men zich in Oranje. ‘Onze jongens’ vormen, zoals ik het hiermee krijg, gesprek van de dag. Reclames en tv-programma’s spelen in op het EK en Nederlands succes. Wie leeft er niet met Oranje mee? Maar naast de bindende factor van sport en het aangeblazen nationalisme, laat die sociale kant het afweten.
Dat bleek onder andere bij het werven van vrijwilligers voor collectes voor ons goede doel. Een medestudent aan de VU en ik, op afstand, probeerden Amsterdamse studenten te werven voor een collecte op de VU. Tot onze verbazing heeft mijn medestudent uiteindelijk alleen gecollecteerd.
Of het een gebrek aan sociale betrokkenheid of betrokkenheid met China is de vraag. Misschien ligt het aan ons organisatietalent of mijn verwachtingen…
Mette Samkalden
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten